: تهوع در دوران بارداری ::.

در طول نیمه اول حاملگی تهوع و استفراغ از شكایات شایع می باشد بطور مشخص از چهار هفته بارداری شروع می شود و تا حدود چهارماهگی (16 هفته) ادامه می یابد. در حاملگی اول خانم های جوان بیشتر است و در حاملگی های بعدی تكرار می شود. معمولاً شدت آن در صبح بیشتر است ولی گاهی در طول روز نیز ادامه می یابد.

بیماری صبحگاهی كه در 50 تا 80 درصد زنان حامله وجود دارد عبارت است از تهوع همراه یا بدون استفراغ كه معمولاً در 3 ماهه اول حامگی بروز می كند تهوع ممكن است با سایر نشان ها از قبیل خستگی، بی اشتهایی، سرگیجه، كج خلقی و اختلالات خواب همراه باشد البته برخی از زنان در موقع عصر یا ساعات شب به تهوع و استفراغ مبتلا می گردند. استفراغ پس از 3 ماهه اول حاملگی ممكن است ناشی از عوامل دیگر از جمله انسداد روده، عفونت مجرای ادراری، آپاندیسیت و... باشد از این رو لازم است مراقبت بیشتری بعمل آید.

تهوع در دوران بارداری هرچند كه علت خاصی برای آن گزارش نشده است ولیكن فاكتورهای مستعدكننده ای دارد :

- عوامل فیزیولوژیك: كمبود ویتامین بعلت تغییر در متابولیسم پروتئین، پركاری تیروئید و ترشح بیش از اندازه HCG (هورمون جفت)، تغییر در فیزیولوژی معده-روده ای.
- فاكتورهای روانی، هیجانی
- عوامل فرهنگی و ارثی

تهوع و استفراغ در حاملگی به دو دسته ساده و بدخیم تقسیم می شود :

- تهوع و استفراغ ساده: باید دانست كه با كاهش زیاد وزن و تغییر زیاد وضع تغذیه ای همراه نیست. به منظور جلوگیری از دهیدراتاسیون (از دست دادن آب بدن) زنان قادرند بخورند و به مقدار كافی مواد غذایی را نگه دارند.

درمان: بندرت آنقدر موفق است كه مادر احساس راحتی كامل نماید ولی احساس ناخوشایند بیمار به حداقل می رسد. اغلب متخصصین روش های غیردارویی را تجویز می كنند این روش ها عبارتند از، مصرف غذا به میزان كم و دفعات زیاد، مصرف بیسكویت یا نان سوخاری قبل از برخاستن از رختخواب، درازكشیدن در طی بروز تهوع و استفراغ حاملگی، پرهیز از مصرف غذاهائیكه بروز علائم را تحریك یا تشدید می نماید.

پی آمدهای حاملگی: مطالعات نشان می دهد كه بروز سقط، مرده زایی، مرگ نوزاد و زایمان زودرس در زنانی كه تهوع و استفراغ را در حاملگی تجربه كرده اند كمتر از زنانی است كه تهوع و استفراغ در زمان حاملگی نداشته اند و به طور شگفت آوری سیر حاملگی بهتری نسبت به سایرین دارند.

- استفراغ های بدخیم حاملگی: ظهور بالینی اولیه آن به صورت استفراغ های متناوب، طولانی و شدید است (معمولا در 8-4 هفته حاملگی) و این حالتی است كه معمولا شخص بیمار ناگزیر می شود در بیمارستان بستری گردد و عوارضی مثل كاهش وزن، دهیدراتاسیون، هیپوكالمی و یبوست و كتونوری و گاهی اوقات مشكلات جدی روانی را شامل می شود.

درمان: بستری شدن در بیمارستان در یك اطاق آرام، معاینه فیزیكی و شرح حال كامل برای هرگونه مشكل روانی و كمك به حل آن، كنترل علائم حیاتی و وزن روزانه، استراحت معده بوسیله دریافت نكردن غذا از طریق خوراكی، داروهای ضداستفراغ یا آرام بخش های ملایم، مشاوره روانی، به محض اینكه مریض توانست غذا را تحمل نماید باید وعده های متناوب به مقدار كم از غذاهای خشك و زودهضم و مایعات مانند آب میوه و چای و شیر استفاده نمود.